اثر پیش درمانی با مهارکننده کانال های پتاسیمی تترااتیل آمونیوم بر پیشگیری از ایجاد بیماری پارکینسون در مدل مزمن ۶- هیدروکسی دوپامین در موش صحرایی

زمینه: فعالیت آنزیمهای نوکلئاز و کاسپاز که علامت­های مرگ را هدایت و تقویت می­ کنند و سبب مرگ برنامه­ریزی شده می­ شوند، به یون پتاسیم وابسته است. هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر مهارکننده کانال­های پتاسیمی تترااتیل آمونیوم در پیشگیری از ایجاد بیماری پارکینسون در موش ­های صحرایی انجام شد. مواد و روش­ها: این مطالعه تجربی در سال 1393 در دانشگاه علوم پزشکی قزوین بر روی 33 سر موش­ های صحرایی نر انجام شد. موش ­ها قبل از دریافت سم 6- هیدروکسی دوپامین تا 15 روز پس از آن دوزهای مختلف تترااتیل آمونیوم را دو بار در روز دریافت کردند. 6- هیدروکسی دوپامین به ناحیه استریاتوم مغز تزریق و شدت پارکینسون توسط آزمون­های رفتاری چرخش القا شده با آپومرفین، آزمون پیچش بدن بالا رفته (ebst) و روتارد ارزیابی شد. داده­ها با آزمون­های آماری غیرپارامتریک کروسکال والیس و من ویتنی یو تحلیل شدند. یافته­ها: دوز 5 میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تترااتیل آمونیوم سبب کاهش شدید و معنی­ دار شدت چرخش­ ها نسبت به گروه سالین شد. در آزمون پیچش بدن بالا رفته، تترااتیل آمونیوم اثر چشمگیری در کاهش تعداد نوسان­ ها نداشت. در آزمون روتارود، تترااتیل آمونیوم به بهبود قابل ملاحظه اجرای حرکتی موش­ ها منجر شد. نتیجه ­گیری: با توجه به یافته ­ها، به ­نظر می­رسد پیش ­درمان با تترااتیل آمونیوم می­ تواند تا اندازه­ای شدت علایم رفتاری بیماری پارکینسون را در مدل مزمن پارکینسونیسم القا شده با سم 6- هیدروکسی دوپامین کاهش دهد، ولی دوز بیش ­تر، اثرات قوی­ تری در کاهش شدت علایم دارد.